Актерката која се претворила во акција се наоѓа во Италија, каде што се обележани анти-ромските ставови. Таа ги користи перформансите и поезијата за да ги промени перцепциите на Ромите.

На сцената над возбудлива публика, зборовите на Дијана Павловиќ ја пополнуваат Пјаца дел Дуомо во Милано, Италија. “Сега и засекогаш се спротивставувам!”, Таа вика, завршувајќи страшно читање на песната на Ери Де Лука “La notte degli zingari” или “Ноќта на циганите”. Песната е потресна прераскажаност на геноцидот на Ромите за време на Првата светска војна II, кога околу 3.000 починале во една ноќ во Аушвиц во 1944 година.

Публиката дава жестоки аплаузи на г-ѓа Павловиќ, активистка на театарска актерка, која е една од највидливите членови на италијанската ромска заедница. Публиката пука во вознемирено пеење на “Бела Цао”, италијанска народна песна и химна на антифашистичкото движење.

“Ромското движење во Италија и цела Европа расте. Тоа е организирање, а ние победуваме во поширокото движење против овој ужасен период, овој црн период на расизам “, вели Павловиќ во интервјуто за” Монитор “, нејзиниот глас изнемоштен од нејзиниот настап.

Павловиќ се обидува да го смени начинот на кој Италијанците комуницираат и гледаат една од најстарите малцинства во земјата. И работи на зајакнување на политичката застапеност на Ромите. Таа се кандидира за неколку канцеларии, и иако таа беше неуспешна, таа смета дека кампањите помогнаа во преструктуирање на стереотипите на Ромите. Знаејќи дека таквата работа е во тек, таа е исто така меѓу оние кои го промовираат политичкиот менторство за младите Роми.

Нејзиното читање поезија, на голем протест на италијанската Демократска партија, беше за време на зафатен викенд за нејзината последна есен. Таа, исто така, помогна во организирање на ромски концерт и митинг против вицепремиерот Матео Салдини, кој зазеде тврд имиграциски став.

Во срцето на она што Павловиќ го прави е желба Ромите да бидат горди на нивниот идентитет.

“Дијана е некој кој има одредена власт”, вели Маркос Андраде, координатор на РОМЕД, програма преку Советот на Европа која посредува меѓу ромските заедници и локалните власти. “Како актерка и политички актер во јавната сфера, таа е инспиративен пример за жените Ромки. Таа беше вклучена од моментот кога почнавме [во 2012] како олеснувач, а потоа и како наш национален програмски офицер”.

Погледи на Ромите

Дискриминацијата против Ромите, како во Италија, така и во Европа пошироко, не е ништо ново. Околу 12 милиони жители живеат во Европа, а Советот на Европа проценува дека ромското население во Италија е 140.000. Студијата од 2014 година која ги мери ставовите на Ромите во седум европски земји покажа дека Италијанците биле најжестоки од малцинството. Осумдесет и пет проценти од земјата имаа неповолен став кон Ромите, според Истражувачкиот центар Пју. Ниту еден Ром не поседува локални или национални канцеларии во Италија, иако има три претставници на Ромите од други земји во Европскиот парламент.

Сегашната клима во Европа исто така вклучува и пораст на популизмот и предизвикувачки услови за мигрантите. Во Италија тешката имиграциона политика на Салдини, како и премиерот Џузепе Конте, се популарни. Италијанските пристаништа ги одбија бродовите што носеле мигранти и бегалци од Северна Африка. И неодамна донесен закон го олесни депортирањето на мигрантите и дозволи италијанско државјанство да биде одземено ако емигрант е осуден за тероризам.

Непријателството кон мигрантите, исто така, се чувствува од страна на малцинствата во Италија, вклучувајќи ги и Ромите. Овој минатиот јуни, Салдини повика на попис на Ромите и вети дека ќе ги депортира оние кои не се италијански.

Како мај избори за пристап на Европскиот парламент, Ромите од целиот континент се подготвуваат да ги избираат кандидатите и да добијат политичка застапеност.

“Ромите се најголемото транснационално малцинство во Европа и тие можат да бидат европски политички актер со многу демографска сила”, вели г-дин Андраде. “Ако ги составиш гласањето на Ромите во Европа и во ЕУ, ќе достигнете големината на средно-членка”.

Павловиќ не размислуваше многу за своето ромско наследство пред да се пресели во Италија. Србинот мигрирал во Италија во 1999 година за да продолжи со кариерата на сцената. Учествувала на италијански јазик, таа се создаде име за сцена на изведувачки уметности во Милано.

Таа ја следи нејзината трансформација од актерка во ромски активист до 2005. Тоа беше неколку дена откако еден италијански весник објави преглед на нејзиниот настап во драмата на Џинот Жене, “Слугинките”, и таа беше пренатрупана со телефонски повици и посети.

Оние надвор од нејзиниот театар не беа навивачи на мобинг или талентирани извидници. Тие беа организатори и лидери на локалната ромска заедница, со желба нејзината помош да го привлече вниманието кон нивното маргинализирано постоење.

“Тие ме замолија да направам претстава за” Перомош “, Холокаустот на Ромите”, се сеќава Павловиќ. “Реков дека тоа е одлична идеја. Имав култура, неопходен идентитет и почнав да работам на тоа. ”

Наскоро по операта Номади, една од најстарите ромски здруженија во Италија, побара од неа да биде посредник за ромските деца во основното училиште во Јапонија. На првиот ден како посредник, таа стана свесна за тоа колку длабоко стигмата против Ромите се одвива во Италија.

“Отидов во училиштето, а децата доаѓаа во автобус од ромски камп. Надвор од автобусот е напишан “pulmino Rom” – ромски автобус. Сите излегуваа од овој автобус, но сите беа Италијанци. Никогаш порано не сум почувствувал ова ниво на дискриминација “.

Од 1965 до 1980-те години, последователните христијански демократски влади создадоа посебни одделенија за ромските деца во италијанскиот јавен училишен систем. Застапниците на Ромите велат дека политичката одлука има трајни последици врз ромските образовни стандарди.

“Сфатив дека внатре во овој вид механизам – училишта [и невладини организации] – нема излез. И затоа реков: “Добро, сакам да правам политика, бидејќи ова е прашање на политика”, вели таа.

Павловиќ официјално влезе на политичката сцена во 2006 година, кога беше номинирана за Градскиот совет на Милано. Во 2008 година, таа беше номинирана за италијанскиот парламент, а потоа и за Европскиот парламент во 2011 година. Ги изгуби сите три трки, но укажува на пошироко значење на кампањите.

“Јас бев првиот кандидат за Роми на национално ниво … Време е да ја растурам оваа идеја во Италија дека Ромите се само способни да покажат дека можеме да учествуваме во политичкиот живот на општеството”, вели таа.

Не само што Павловиќ има за цел да им помогне на Ромите да добијат глас во Италија. Таа, исто така, сака да ги поврзе со Ромите ширум Европа, и за таа цел таа е основач на Европскиот Ромски институт за уметност и култура во Берлин. Покрај тоа, таа помогна во организирањето на протестите на 2 август во италијанските амбасади низ Европа против политиките на Салвин за третманот на Ромите.

Жељко Јовановиќ, директор на Канцеларијата за ромски иницијативи на фондациите “Отворено општество” во Берлин, укажува на тоа дека работата на Павловиќ дејствува како мост меѓу младите ромски заедници во различни европски земји. “Дијана се бори со тешка битка за многу долго време, и гледаме чувство на надеж дека има и други луѓе околу неа и растечка поддршка од ромската заедница за оваа борба”, вели тој.

Тековниот фокус на Павловиќ е да се создадат академии кои можат да ги развијат младите ромски лидери во политички кандидати. Еден член на нејзината нова академија е Фиорело Мигел Леббиати, активист за човекови права од Тоскана, Италија. Г-дин Леббиати е Синти, која е етничка група поврзана со Ромите. “[Павловиќ е] голем лидер”, вели тој. “Таа ни даде храброст, и таа може да ни помогне во секој вид проблем што можеме да го најдеме на нашиот пат”.

Неговиот дедо бил затворен во концентрационен логор во Италија за време на Втората светска војна поради неговиот идентитет на Синти, и дека историјата е фактор во желбата на Леббиати да ја организира италијанската ромска заедница.

“Се чувствувам како партијано [партизанска] 2.0. Не мора да се борам со оружје, но морам да се борам за иднината на Италија со вклучување во политиката “, вели тој.

Настојувањето на академијата на Павловиќ е дел од едно пошироко движење низ цела Европа, во кое т.н. ромски политички училишта се ангажираат со една генерација што е поагресивна за својот идентитет и место на континентот. Некои училишта во Босна и Херцеговина веќе постигнаа успех во изборот на ромските кандидати.

“Нашите деца се нашата морална одговорност”, вели Павловиќ. “Ако станеме посилни, ако имаме политичка моќ што ќе ги застапува, тогаш исто така ќе им биде полесно да излезат и да се прифатат како Роми”.

Превземено од https://www.csmonitor.com/layout/set/amphtml/World/Making-a-difference/2019/0116/Dijana-Pavlovic-works-to-give-the-Roma-a-more-political-voice?__twitter_impression=true&fbclid=IwAR02QeJ3PnrBJJ6fOL6g8ds4A3V2aWIAj51hu80TvXU7JPkA-y_VU4sLEOs